دو تا معذرت خواهی بزرگ بدهکارم!

من باید از یک نفر معذرت خواهی کنم.آقای موسوی! با وجود اینکه بهت رای دادم باید اعتراف کنم که از روی ناچاری بهت رای دادم.به قول تحریمی ها همون انتخاب بین بد و بدتر! ولی الان ازت طلب بخشش میکنم که در مورد تو کمی اشتباه فکر میکردم. فکر نمیکردم تا این حد شهامت داشته باشی و تا این حد٬ حداقل برای رای خودت و نظر خودت ٬ ایستادگی کنی. امیدوارم که همینجوری ادامه بدی. بیست سال از دوری تو از قدرت گذشته و من فکر میکنم در این مدت حسابی فرق کردی.فقط امیدوارم از نقش تاریخی خودت آگاه باشی و در جریانات نفوذی کشورهای دیگه در ایران٬ غرق نشی.تو میتونی یک دکتر محمد مصدق دیگری باشی.سعی کن اشتباه های او را تکرار نکنی... عذر خواهی دومم از مردم ایران هست که فکر نمیکردم که هیچ وقت بتونند متحد بشند و یا شهامت این را داشته باشند که جلوی توپ و تفنگ با دست خالی ٬ مقاومت کنند. من و خیلی از شماها تحت تاثیر صحبت افرادی قرار گرفته بودیم که ملت ایران را در مقابل زور ٬ ترسو می دونستند. ولی همه ما اثبات کردیم که غیر قابل پیش بینی ترین ملت دنیا هستیم. پس ٬ از شما و همچنین از خودم معذرت میخوام که خودم و ملتم رو دست کم گرفتم.